لویناس و نامتناهی: پدیدارشناسی تجربه اخلاقی

   محسن جمشیدی[1] تاریخ دریافت:  17/01/95  دانشجو دکتری دانشگاه تهران تـاریخ تـأییـد:  27/06/95 چکیده امانوئل لویناس یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های فلسفی در قرن بیستم است. لویناس به‌ عنوان یکی از اولین شاگردان پدیدارشناسی، دست به بازسازی مفاهیم اولیه این جریان فلسفی زده و پدیدارشناسی را ساختارشکنی نموده است. لویناس به رغم استفاده‌ای که از دستاوردهای هوسرل و هایدگر می‌کند، اما نقدهای زیادی را به این دو وارد می‌سازد. ادعای اصلی این نوشته آن است که ساختارشکنی لویناس از پدیدارشناسی حاصل تلاش او برای تنقیح مفهوم نامتناهی است. این نوشته نشان می‌دهد که چگونه لویناس در حوزه‌های مختلف چون دانش، زبان و ارتباطات روزمره با بهره‌گیری از این مفهوم، ابعاد نامکشوفی را مورد تحلیل قرار می‌دهد. لویناس از نامتناهی به دیگری رسیده و تجربه دیگری را بنیان اخلاق می‌داند. جایی که امری در من، من را در نسبت با دیگری مورد پرسش دائمی قرار می‌دهد و ساختار اصلی سوژه را مسئولیت وی در برابر دیگران می‌داند. واژگان کلیدی: لویناس، پدیدارشناسی، نامتناهی، دیگری، وجه [1]. Email: [email protected] لویناس و نامتناهی: پدیدارشناسی تجربه اخلاقی   چکیده امانوئل لویناس یکی از بزرگ‌ترین چهره‌های فلسفی در قرن بیستم است. لویناس به‌ عنوان یکی از اولین شاگردان پدیدارشناسی، دست به بازسازی مفاهیم اولیه این جریان فلسفی زده و پدیدارشناسی را ساختارشکنی نموده است. لویناس به رغم استفاده‌ای که از دستاوردهای هوسرل و هایدگر می‌کند، اما نقدهای زیادی را به این دو وارد می‌سازد. ادعای اصلی این نوشته آن است که ساختارشکنی لویناس از پدیدارشناسی حاصل تلاش او برای تنقیح مفهوم نامتناهی است. این نوشته نشان می‌دهد که چگونه لویناس در حوزه‌های مختلف چون دانش، زبان و ارتباطات روزمره با بهره‌گیری از این مفهوم، ابعاد نامکشوفی را مورد تحلیل قرار می‌دهد. لویناس از نامتناهی به دیگری رسیده و تجربه دیگری را بنیان اخلاق می‌داند. جایی که امری در من، من را در نسبت با دیگری مورد پرسش دائمی قرار می‌دهد و ساختار اصلی سوژه را مسئولیت وی در برابر دیگران می‌داند.